Gözlerimdeki Deprem Şiiri - Mehmet Çoban ...

Her bakışın bir mevsim, her gülüşün bir bahardı
Umutla, hep aydınlığa koşuyordun
Peki
Ne oldu sana ne oldu?
Kalmadı mı tutunacak bir dalın?
Issız
Yüreğime çöken
Büyük bir acı var
Yüzünden
Ne olur
Sakın
Gecenin zifiri rengine
Boyun eğme
Yada şu afetlere yenilme
Sen konuş, içimde ben susuyorum
Sana her baktığımda, yine bahar ol, yine yaz ol bana

Boydan boya viran olan şehirler,  köyler var, şu gecenin içinde
Yüreğime vuran acı, o gözlerinde gizli
O acı ki
Bir zamanlar
Yüzünde
Gül kokan bir avuç zamandı
Şimdi tayfun gibi fırtına esiyor o gülen
Yüzünde
Zaman hüzün yüklü
O
Beklenen bahar mı gelmedi?
Haydi gülümse
Dertlerin yıldız
Yaran mehtap
Gecen gündüze bağlasın
Bulutlar gitsin
Kış bitsin
Kâbuslardan uzak
Yine
Gül
Yüzüne
Gülmek yakışıyor
İnadına gülümse
Gül, gül ki
Ölümün
Bağrından yeniden uyansın
Tohum
Gözlerinde
O gül yüzünde
Binlerce güller açsın
Ne olur
Antik şehir Hatay'ı, Urfa'yı ıskalama
Gül ki, Amik Ovası, Amanos Dağları, Toroslar yeniden şenlensin

Dağılmış hayallerimden dert, acı, on binlerce ölüm dökülüyor
Haydi tekrardan gülümse, acılara adını yazdıran
Kadın
Çocukların çığlıklarında
Bahar
Annelerin ağıtlarında
Yaşam getirir
Adıyaman'a
Malatya'ya
Derin uykulara, tatlı rüyalara
Mezar olan
Mararaş'a
Adana'ya
Osmaniye'ye
Yüzüne bakmaya doyamadığım
Depremzedelerin çığlıklarıyla yunmuş öpücüklerini yüreğime batır

Mehmet Çobanoğlu
15.02.2023
İstanbul