Aynalara konuşan Kadın.
Uyuduğum uykumdan acı ile,
uyandım yine bu saatte,
"Ah! ah!" dedi
Kadın!
kim üzdü, seni?
Kirpiğindeki tuzlu damlaların düşmesinin,
suçlusu kim?
Gözlerinin bakışında ki ; hüzünlerin
sebebi...
Seni yok sayarak!
Görmezliğe sürükleyen duygusuz,
kim?
hüzünün içinde kaybolmuş
bakışların!
Derin yaralar açıyor yakıp kavurarak
yüreğimde...
Sana bakarken yok oluyorum,
üzüntümden!
"Ah! ah! ah!" dedi,
Kadın!
gözlerine düşen tuzlu...
Göz yaşlarından öptüğüm.
Kadın!
Hayat seni avuturmu?
10.10.2020
Kayıt Tarihi : 21.10.2020 21:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ağlatılmayan kadınlar olsun, artık..! Dünyada..! O kadar çok ki ; duyduğum zaman beni hüzün basıyor..!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!