Gözlerindeki Ben Şiiri - Mehtap Akdnz

koyu bir karanlıkta geçtm yine mehtabın karşısına
seni hatırlatsın bana yine gözlerini hatırlatsın diye
neden durgun bugün deniz mehtapda hüzünlü sanki bu gece
ışığını öyle vurmuş sanki denize
hani bana diyordun ya beni özlediğinde mehtaba bak
ve yanında hisset beni
şimdi? peki şimdi neden yoksun yanımda
bakıyorum ya işte mehtaba
neden yoksun...
tüm bunları düşünürken yağmur bastırdı birden
etraftaki herşey herkes biliyordu zaten sırılsıklam aşık olduğumu sana
yağmur da bildiği için ıslatıyordu zaten
sırıksıklam yapana kadar beni yağdı yağdı yağdı...
herkes biliyordu da bir sen bilmiyordun
veya da ben mi yanlış biliyordum herşeyi
sen mi sevmiyordun beni
doğru ama dimi
sevseydin zaten bırakıp gitmezdin beni
hapsetmezdin beni yüreğime
beni bu karanlıkta yanlız bırakmazdın böylesine
başladığın gibi bitirdin ama dimi
ne de çabuk unuttun ettiğin sözleri
bırakıp gittin ya beni
uzaklarda arıyorum seni
tek tek ışıklar görünür ya uzaklarda
şehrin ışıkları nokta halindedir hani
işte oralarda arıyorum seni
belki bu ışıklar gibi bir ışık var diyordum olabilir diyordum yani
fakat sense bütün ışıklarımı söndürdün benim
hadi sevmedin sevemedin anladık da bari hasrete saygı gösterseydin be sevgili
ne kadar da anlamsız dimi sen başka ellerdeyken benim seni sevmem
nasıl ki sen sevmek istediysen fakat sevemediysen beni
ben de unutmak istiyorum fakat unutamıyorum seni
boğazı düğümlenir insanın bırakınca kendini bütün gözyaşları akar sel olur ardından
damlalarla birlikte birazda olsun diner acın dökülür haykırışların
yanağından süzülür tüm gözyaşların
nefessizde kalabiliyormuş insan
nefessiz bırakıp gittin beni benle
hani kenetlenmişti ellerimiz hani ayrılmasın diyordun ya
hep kenetli kalsın böyle aynı kalbimizin kenetlendiği gibi birbirine
ben bağlanmışım sadece ben sevmişim ben bakmışım gözlerine
seninse yalanmış herşeyin sözlerin ve de gözlerin
gözlerini kazımıştım yüreğime
terkedip gittiğinde onları benden alamayasın diye
unuturum demiştim ya herşeyini bir gözlerin kalır bende
ben zaten yalan söylemedim ki hiç bir zaman söylemem de...
dediğim gibi gözlerin emanet kaldı bende
anılarını benliğini ve al git yalan sevgini
ne seni ne de istemiyorum artık sahte sözlerini
tepeden tırnağa kadar yalan olup da bir gözleri mi gerçek olur insanın
veya da bir gözlerin mi gerçekçi gelir bana
nedenini bilemem belki ama kalbinde göremedim ya kendimi
bir gözlerine bakınca görürdüm kendimi
kendi yansımamı görürdüm sadece fakat o bile yeterdi bana
hani diyordun ya neden gözlerim diye
bilmem diyordum ya bende sana
şimdi beni anla
işte sırf bu yüzden bir tek gözlerinde görmüşüm kendimi
ve demek bu yüzden o kadar sevmişim gözlerini...