Gizli kuytularda gizlenmiş güzel kadınlar var.
Sevmeyi seven, sevdiğini bir günde bir yıl ayrı kalmış gibi özleyen, gurur koymadan araya; sevdiğini arayan, küsmeyen, naz yapmayan aşkını yıllarca içinde saklayan, bir gün mutluluk vermek için köşesinde hanımelleri gibi yaşayan, şiir yazan, öykü yazan.
Her yazdığı öyküde durup sessizce sonunu bekleyen, parmakları sevmeye de yemeğe de hünerli.
Kalbi kırılsa da kırık cam parçacıklarını kimselere belli etmeden, gözyaşlarıyla yapıştırmaya çalışan, yalnız odalarda kendi kendine, kendi şarkılarını fısıldayan. Kuşları, balıkları, uçurtmaları, begonyaları seven.
Bir de bu kadınlara sahip olan erkekler var. Onun incecik duygularını hiçe sayan, kalbine kurduğu sırça sarayı bir dokunuşta tuz buz eden. İçindeki kelebeği uçarken öldüren, gözlerindeki ağlayan bebekleri umursamayan....
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
çok dokunaklı çok güzel bir çalışma...kutluyorum Perinur hanım tam puanla...saygılar..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta