Gözlerinde Yandı Dünyam...

Ne bilmek isterim,
Ne hayal görmek,
Ne de düş.
Ne mektubun ne telefonun geldi.
Yokluğun bir kor ateş gibi üzerimdeydi.
Ben;
Acıyım, Kederim, Derdim
Çünkü yine sensizim
Bir yıldızlar bilir, bir de ben
Sensizliğin nasıl olduğunu.

Seninle yaşadıklarım,
Üç günlük bir masal oldu.
Unutulmaya terk edildi.
Benim için hiçbir şeyin anlamı yok,
Hiçbir şey eskisi gibi olmuyor.
Hani; Rüzgar olur teninde gezerdim,
Ses olup kulağında çınlardım.
Sıkıca ellerimi tutardın.
Atmıyor aşkımızın kalbi artık,
Umutsuz, unutulmuş
Bir aşk kaldı geride.
Ne adını sordular bana,
Ne de düşlediğim hayal ettiğim şeyleri.
Özümde taşıdığım, ayrılık kokusuydu bu
Zevksiz, çekilmez bir hayata döndü hayatım.
Bu sevda da ne ileri gidebildim ne de geri!

Dalından koparılmış bir çiçek gibi,
Soluyordu sevdamız.
Baharlar kışa döndü.
Usanmadan bıkmadan bekledim seni.
Yıkıldı viran oldu gönlüm.
Yorgun gözümün halkaları,
Sevgi gibi sonsuz ağlamak istiyordu.
Seninle ne günler yaşadım,
Neden bitti anlayamadım.

Gözlerim gözyaşlarımı
Saklıyordu adeta
Dayanamadım, Ağladım sensizliğe
Gözyaşlarım ilk defa böyle gözlerimden
Çaresiz akıyordu
Halimi hiç sorma!
Beni hiç görme!
Kımıltısız bekledim seni
Yollara düştüm,
Soğuk rüzgârlar gibi estim
Artık! Kimse yok hayatımda
Senin hayalinden başka
Ne sesim çıkıyor,
Ne ellerim tutuyor,
Ne de gözlerim görüyor artık!
Kaybedeceğim hiçbir şey yok
Kimse gelmeyecek…

Bir Telefonun Çalışı Gibi
Çınlayan Yanlızlıktan Başka...! ! !

(09/08/2000)