Gözlerinde Vurulur Menekşe

Yangınımda
sönmemiş alev tortuları
gecemden kalan titrek mumun
üzerine düşen cemrede
öksüz gözyaşlarım öpüyor ellerimi.

Gökler,
uğultulu bir uğursuzlukla
hüzün örüyor saçlarımın dalgasına,
kapatıp gözlerimi rüyana uyuyorum
bir alev topu patlıyor omurgamda
balıksırtı bir yalnızlık dokuyorum iliklerine.

- Ki yalnızlık
düşte görülmez bilirdim
tek kişilik oyun saatlerimde -

Dev bir isyan büyütüyorum sensizliğe
gözlerinden ağlıyorum,
çekip gidecek bir mevsim sızıyor dudağıma
öpüyorum yaprağını gül dalında goncanın.
Ne yana baksam,
yanıyor gözbebeğim ayaz akşamlarında.
Kurşunuma gizleniyor
boynu bükük menekşe,

v u r u l u y o r u m...