Uçmayı gözlerinde öğrendim
Sevgiyi bakışlarında tattım bir tanem
İşte o sonbaharda insanlar vardı dört yanımda
Kendimi cüce hissettim karanlıkta
Yalnızla yanlızlığı paylaşmayı ben seçmedim
Hatırla! Bana yalnızlığı sen öğrettin
Güz ayazında bir tek kendimi dost bildim.
Öyle ki, yalnızlığı da sevdim,
Tıpkı seni sevdiğim gibi
Yüreğimin mumları sönmekte
Son rüzgarı bekliyor ömrüm
Dallarımın son yaprağı beklediği gibi
Bir ılık tebessüm, bir kuru söz yeterdi bana
Sense dünya yıkılmışçasına
Korku dolu kabuslarla sardın beni
Her dışarı çıkışımda gözlerim seni aradı
Ve her gözlerim dalışında, heyecanla
Heryer bomboş, sen yoksun
Görünürde tek bir kalıntı yok
Bana yalan söyleme
Ben seni dürüstlüğünle sevdim
Dürüstlüğü sözlerinde öğrendim
Unutma! Uçmayı gözlerinde...!
Kayıt Tarihi : 2.9.2002 10:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!