Gözlerinde Öldüm Şiiri - Yasemin Gökaydın

En çok sana yakışırdı gülmek.Bir tek gülüşün tüm siyahlarımı rengarenk yapar,bütün öfkelerimi alır yok ederdi.
Sen o tüm masumluğumu oraya çıkaran gülüşlerini benden gizledin.Herkezin gözlerine kahkahalarla bakarken küçücük bir tebessümü bana çok gördün.Oysa gülmeyi en çok ben yakıştırmıştım sana.
Sen beni güldüren tek varlıktın.Uzaktan görmek bile beni güldürürdü.Benim gülüşlerim sahte göstermelik değildi hiç bir zaman,işte bu yüzden seni gördüğümde, sesini duyduğumda tüm gerçekliliğimle gülerdim.
Gülen gözlerinde hep kayboldum ben.Bazan tozpembe bir hayal kurdum...bazan korktum sensizlikten...ama hep kayboldum gözlerinde.
Şimdi o içinde kaybolduğum gözlerin miydi beni öldüren?
Sen giderken bütün gülüşlerimide götürmüşsün.Sen gittikten sonra hiç gülmediğimi farkettim.Hediyem olsun sana gülüşlerimgülüşlerine ekle kahkahaların daha da çoşkulu olsun artık.
Sen giderken bütün renkelride götürmüşsün yanında,bana bir tek siyahı bırakmşısın.
Konuştuğunda söylediği her kelimede ayrı ayrı huzur bulduğum dilinden mi döküldü o ağır kelimeler ve başımı üstüne koyduğumda dünyaya meydan okuyacak kadar güç bulduğum kalbin miydi beni kovan? Gözlerin öfkeli,kalbin taş,ellerin soğuk...
Sahi,sahiden içinde kayboılduğum gözlerin miydi beni öldüren? Sahiden beni hep seviceni söyleyen kalbin miydi beni uçurumun kenarına getiren? Ve ellerin miydi beni o uçurumdan boşluğa atıp yok eden? ..