Gözlerinde Hüzün... Şiiri - Ziya Tüfekçi

güneş doğmaz yamaçlarımın üstüne,
ve uyanmaz hiçbir gece güne.
kurur içimdeki ilkbahar, söner kalbimin közü.
gözlerinden akarsa eğer yüreğime hüzünler,
yaşamak,
hiçbir hikayede “biz çıkalım kerevetine sevdalar” tutmaz içinde...

oysa sen benim umudumsun,
hayata direnişimsin onca yenilmişliklerimin yanında.
kalbim, gözyaşım, yaşamak ağrımsın.
yaramsın yüreğimde,
hiçbir zaman kabuk bağlamayan.
sen benim ay ışığımsın,
tüm karanlıklarımı eriten.
içimdeki çocuğun gülen gözleri,
gençliğimin yaşama hırsı,
ve ölürken bakacağım son pırıltı.
hepsi sensin peri kızı...

ama sakın dökülmesin yanaklarına tek bir gözyaşı..!
sarmasın yüreğini karamsarlıklar,
ve düşmesin önüne
yalan dünyanın yalan zorlukları.
ki güçlüsün sen;
dumanlı bir dağın mağrurluğusun,
cömertçe bir bulutun suyu yağması,
ya da uçurumda tutunan bir çiçek kökü...

ne zaman yorulursan bu hayatta,
ve ne zaman dönüp bakacak olursan arkana,
bir yelkenlinin arkasına aldığı gibi bir rüzgarı
baktığın yerde olacağım sevdiğim,
hep olmamı istediğin yerde çakıl taşı...

Seni Seviyorum...