Gözlerinde harlanmış mavi

Gözlerinde harlanmış mavi

felaketim tufanım çıplak bir söğüt ağacı gibi
yetmiyor sevişen rüzgarın çığlıkları
şiddetli sancılar geçiyor kasık yollarımda
dağları abasından sökecek bir düşüm olsa düşmüşte olsa
tutuşur gecenin bir yalnız cephesinde hasret sonra söner küllere düşer
ayrılsa bedenimden resmin
öldüğüm
aklına gelsin

aklına bütün pusatlığı ile canımın incinmesi düşsün
teninde bir yağmur damlası gibi yalnız ve soğuk ve tehlike
burnumun direğine bir dokunuş
sonra martılar sabah keşiflerinde iken
balıkları denizden topla
içsem esmer esmer
içsem

bir kerecik çal
lacivert geceden geçen zümrüdi turna gaydasını
ateşin etrafında sevdiğim o en sevişken çıplaklığın
delirmişken

ne müthiş bir sen durur
mevsimler cemre tutar aynasına
öyle ay içi
öyle zay çokluğum
ellerimle parçalarımı topluyorum bir kenara
ilikliyorum tekmil aşk
sonra esaslıca ağlıyorum kırlara dönüp bakıp

ihtimal taşıyor
orda yıldızlar saklanıp bulutların arkasında
fiyakalı bir gecede
harlanmış örse dövülmüş demir mavisi kıvılcımlanır gözlerinde
dönüp dudaklarımdan mızıka sürer gibi öpüyorum seni
bütün desenler birbirine geçerken
geçmiş zamanın birinde
şiir oluyorum
şair sen