Bir sabahın en ince serinliği düşerken üstüme,
Gözlerinde bir gül açıyor, usulca ve kırılgan,
Bir yaprak gibi narin, rüzgarla titreyen.
O gül ki yalnız senin bakışında bulur rengini,
Gizlice büyür içimde, bilmeden sana kök salan.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta