Gözlerinde Büyüyen Gül Gibi

Bir sabahın en ince serinliği düşerken üstüme,
Gözlerinde bir gül açıyor, usulca ve kırılgan,
Bir yaprak gibi narin, rüzgarla titreyen.
O gül ki yalnız senin bakışında bulur rengini,
Gizlice büyür içimde, bilmeden sana kök salan.

Gözlerinle dokunuyorsun sessizliğe,
Bir dağın zirvesinde esen ince bir rüzgar gibi,
Sanki bir kuşun kanat çırpışı kadar hafif.
Bir an, her şey silinir o bakışta,
Ve ben sadece senin gözlerinde yaşarım.

Zaman, usulca dökülür parmaklarımızdan,
Nehir kıyısında unutulmuş bir taş gibi durur,
Seninle baktığımda öylece geçer benden,
Bir kuşun gölgesi kadar narin ve kısa.
Ve sen, o gölgeyi taşırsın ruhunda.

Ellerimde taşıdığım bu sessiz sevda,
Tüyden bir dokunuş, belki bir sır gibi,
Hafifçe döner dudağımda adı,
Ama söylemeye kıyamam, kırılacak gibi.
O gül, yalnızca gözlerinde açsın diye.