Gözlerinde
Oyun gibiydi yalnızlığım
Kendim oynuyor
Kendim izliyordum
Düşünmediğim bir sahnesinde
Sen çıkıverdin karşıma
Sabahlarımın sessizliğini
Sağaltmak için
Gözlerine dokunmak istedim
Nemli bakışlarında
Beraber ıslandık
Yüreğimi kamaştırarak
Ellerimi tuttuğunda
Düş bozumu yaşadığım
Kayalığın başında
Gücenik bir çocuğun
Haylaz arsızlığıyla
Yaşadıklarımın çöplüğünü
Karıştırıp duruyordum
Mayıs güllerinden söz ettin
Hiç koklamadınsa
Nerden bileceksin dedin
Yanlış duraklarda bekleyen
Yolculuğun utancıyla
Gözlerimi kaçırdığımda
Denizi gösterdin
Görkemli bir dalganın
İçinde buldum kendimi
Deniz gibiydi gözlerin
Okudukça okuyasım geldi
Bir daha iş görmez sandığım
Yaşarken gömütlediğim
Duygularım şah dedi
Gözlerimi açtığımda
Gök kandilleri yanmış
Hiç duymadığım
Ezgilerin eşliğinde
Dans ediyorduk
Ve sen yine
Gözlerinle
Gözlerimi okşuyor
Yaşamın suç ortaklığının
Kötü izlerini
Siliyordun usul usul...23.06.2018
Yusuf Işık 3
Kayıt Tarihi : 23.6.2018 11:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!