Gözlerin Yani Basimda Şiiri - Özenç Yaşar

duvarlarin soguk nemine örülmüs hasretimiz
yosun yesili fosiller ciplak
inadi olmus her bakisin hüzünlere
gel desem acilar icine
biter mi aklinizin kiyisinda gecmeyen
binlerce yilin acisi
bicak yarasindan keskin
her düstügün yerde parcam olur cocuklugum
aklim dagda papatya olur konar ciceklere
seviyor sevmiyor telasi icinde
gözlerini yani basima birakir
tanimaz bir gece yildizi
bir kayip ses olmus ölumun yakininda
daglara sürülmemisse eskalin
bir gün ama mutlaka bir gün cikar gelirim
yüreginin en sicak yerinde
kentin sokaklarinda ölüm korkusu
isyan sesi olur yayilir
sölenli aglamalarin inadina
kafesteyim kelepcesiz nefes alamaz
can olmusum
ölüm dogar sevgin sahteyse gülüsün
zaman bir cicek mavisi nehirlerin
duvarlar ötesinde sen ve ben
sana ait degilse ölüm
avuc dolusu solmus karafillerde
tutup topladim yikilmis yüregini
sevgi baginda üsümüs gün kanamasi
dünya adina cocuk
can olmusum
güzel gözlüm sukun öpülmez dudaklarin
cöl rüzgari yangindir lodoslarda esisin
kabulu zor bir yasamsin biliyorum
asil yuvan toprak cicek saksisinda
o zaman ayriligin artik sözü olmaz hanemizde

18.3.2000 Berlin