Gözlerin ve Son Sözlerin

Birden aklıma gözlerin gelir
Derinliklerinde kendimi bulduğum
Sonsuzluğunda kaybolmak istediğim güzel gözlerin.
Bir onlar,
Bir de son sözlerin mıhlandı kalbime:
'Kendine iyi bak...'
Çünkü biliyordum ki bu sözler
Bir veda değil elveda cümlesiydi
Yüreğimi yaralayan ve izleri hep derin kalan.

Derinliklerinde kaybolduğum güzel gözlü sevdiğim;
Belki ilk değildin kalbime giren
Ama bilmediğin bir şey vardı:
Kalbimde yeri doldurulamayacak son kişiydin artık,
Çünkü kalbimi de söküp götürmüştün giderken.
Gözlerim ise zaten gözlerinde kaybolmuştu...

Şimdi söyle bana sevdiğim:
Sence yerinden sökülen bir kalp,
Ve güzel gözlerinde kaybolan gözlerim
Yeniden görüp sevebilir mi?

Heyhat..!
İşte yine yanılmaktasın
Belki sevilir bu ruh ama bir daha sevemez olmayan bir kalp

Şimdi uzak diyarlarda belki de başka bir yürektesin
Bense kendini güzel gözlerinde kaybetmiş bir avare
Yüreğimde teşhis konulamayan bir hastalık
İçimde kapanmak bilmeyen bir yara
Ve kulağımda sanki inadına silinmeyen son sözlerin
'Kendine iyi bak...'
Ahh güzel gözlü sevdiğim!
İşte bir bu sözlerini, bir de
Güzel gözlerini hiç unutmayacağım
Ama söküp aldığın kalbime ve sana inat
Yeniden sevmeyi deneyeceğim
Affet ama son dileğim
Dilerim sen de beni hiç unutama!