Ben senden ötürü bıraktım yazıp çizmeyi
Gözlerin vardı
Onlar yetiyordu her şeye
Bakışların mevsimlerin yerini tuttu
Bütün iklimleri orada yaşadım
Bir bakışında ormanlar yeşeriyordu
Mesela mavilikleri de orada buldum ben
Gözlerin vardı
Kelimeler silinip kayboldu birden
Bir gereği kalmadı şiirlerin
Onlar yazıyordu,
Anlatıyordu saklı kalan her şeyi
Öyle öyle anlam kazandı aslında yaşamak...
Sahi hayret ediyorum
Bunca güzelliği nakış nakış nasıl işler insan gözlerine?
Unutmadan söyleyeyim
Yeniden başladım bu illete
Kendimce yazıp çiziyorum ara sıra
Ama ne yapsam ne kadar uğraşsam
Anlatamadım sende gördüğümü.
Dedim ya gözlerin vardı
Affet çok geç farkına vardım
Ben bir tek onlarla bakmayı bilirmişim dünyaya...
Muhammed Emin Sayıner
Kayıt Tarihi : 27.12.2018 23:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!