Gözlerin sırlarımın mezarlığı

Yüzü zamanla kırışan bir portresin yazgımda.

Gözlerin sırlarımın mezarlığı.

Sahibinden satılık duygularımızla sergileniyoruz; var oluşun en acı örüntüsü içinde.

Renklerin, bir akşamüstü şaraba karışıp kadehimden dudağıma uzanır; adımlarımla dökülür nar çiçeği güzelliğin.

II

Bir masada otururuz içtiklerimizle.
Bir satır Edip sipariş ederiz, biraz Turgut.
Yüksek katlı evlerden düşer gibi, tutsaklığı dökülürüz sözlerimizle; bir asrın kısa bir ana dönüşünü çizeriz.
Sözlerimiz zehir zemberek!

III

Pes edip, pas tutarız.
Yalanları yakıştırırız harp halimize.
Bir celsede kritize edilip, sergileniriz.
Yaşam belirtisi ararız kendimizde.

IV

Orada o masada;
Tüm köşesine uzanır ellerimiz, her bir elimiz başka bir yıldızı devirir gözlerimizden,
Kirli sular gibi dökülür şehrimiz.
Biz ölünce kalabalık dağılır, sırların mezarlığına gömülürüz.