Alkolleşmiş bakış, dolaşan bir dil…
Mükemmel sandığım, kısık bir sesmiş.
Kim bilir nerede kararmış, kandil
Gözlerin sarp kaya, kızıla kesmiş! ..
Ruh kaynaşıverir, dilse dalaşır
Karanlık gecede, güneş dolaşır.
Sitem, sevgiliye nasıl ulaşır?
Gözlerin sarp kaya, kasırga esmiş!
El, dostça uzanır, bir çiçek verir
Yüreklerdeki kin yavaşça erir
Yepyeni dallarda sevgi yeşerir!
Gözlerin sarp kaya, ruhun bikesmiş.
Mantık kavga eder, duygu bastırır!
Gerçekler, ayağı yere bastırır.
Bir iftira gelir, adam astırır! ..
Gözlerin sarp kaya, notasız esmiş.
O nasıl tartışma; sessiz, nedensiz?
Nasıl bir anlaşma, kabul edensiz?
O nasıl kaynaşma, ruhsuz, bedensiz?
Gözlerin sarp kaya, Onur’dan pesmiş! ..
Kayıt Tarihi : 19.12.2006 05:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!