Gözlerin Rengi Şiiri - Serdar İnce Damar ...

Sen gidince anladım
senden sonra hiç birşeyin,
eskisi gibi olmayacağını..
Karanlığın,
yalnızlığın,
ve sensizliğin kollarında,
bir başıma çaresiz kalacağımı..
Öyle geceler yaşadımki..
Hayaline uzanan ellerimin
boşlukta kalışına,
yüreğim nasıl yandı bilemezsin..

Sen gidince
şiirlerimle sardım yaralarımı..
Biliyorum,
yürekten kağıtlara dökülenler:
daha çok acıtır insanın canını..
Ama ne yapayım..
Bende çaresizliğimi yazarak,
ve yazdıklarımı okuyarak
bastırmaya çalıştım hep..
Daha doğrusu, kendimi oyaladım..
Yada oyalamaya çalıştım bilmiyorum..
Ne sayarsan say..
Ne dersen de işte..
Ama gerçek şu ki:
sensizliğin ağrısı,
hiç dinmedi bende

Bazen bir yağmur damlası,
bazende gök kuşağı..
Gördüğüm herşeyden esinlenip,
bir şiir daha yazdım ela gözlerine..
Hiç bir zaman
isyan etmedim gidişine..
Mutlu olsun, gözleri gülsün,
yüreği incinmesin yeter dedim..
Yani güzel gözlüm..
Peşine düşüp seni üzmek yerine:
senden ayrı kalmayı,
göz yaşlarımla yaşamayı tercih ettim..
Kolay olmadı sensizliği oynamak..
Gidişinle sadece seni değil,
en yakınımdaki'leri bile kaybettim..

Sensizlik öyle yordu'ki beni..
Bazı geceler sabahı zor ettim..
Yüreğime
söz geçiremediğim zamanlarda,
döktüğüm göz yaşlarımı bilsen,
kalbini avuçlarıma bırakıp,
herşeyimle seninim derdin..
Hiçbir zaman kızmadım sana..
Kırılmadım, incinmedim gidişine..
Dualar ettim hep ardından..
Şiirler yazdım yüreğimden gözlerine..
Bazen deniz..
Bazen cennet..
Bazende kahve dedim gözlerine..
Oysaki gözlerin asıl rengi,
hep ela'ydı bende...
Saatler gece yarısından öte..
Beynimde yine,
yıllardır cevabını bulamadığım
hep aynı soru..
Gözlerim,
gözlerinin rengine bile aşıkken..
Sen nasıl gidersin gönül hanemden.
Söylesene..
Hiçmi düşünmedin halimi..
Hiçmi acımadın..
Nasıl kıydın seni seven bu kalbe..
Söylesene nasıl...
Nasıl kıydın sen bana..
Nasıl...

Şiir : Serdar ince