Gözlerin Olmak Varmış İstanbul’da

Gözlerin olmak varmış İstanbul’da

İstanbul olmak varmış gözlerinde.

Uyumak varmış İstanbul’da dizlerinde,

Göz bebeklerinde olmak varmış İstanbul

Bir kız kulesi.

Boğaz köprüsünden uçmak varmış,

Issız serin sularına.

Çatılarında sarkan buz olmak varmış,

Titremek varmış İstanbul’da, sahillerinde...

Beklenmek varmış buğu sıcaklığında bir adada,

Uçmak varmış Marmara semalarında.

Martın olmak varmış İstanbul sonsuzca.

Bir parça ekmek için saatlerce uğraşla.

Tutmak varmış ellerinden ısıtmak,

Isınmak için senin.

Gezip dolaşmak varmış bütün güzelliğini.

Çürümeden yaşamak varmış ulan İstanbul.

Senin cefalarınla...

Bir yandan üşüyen ellerimle ve seni gören,
Görüp te bulanan gözlerimi siliyorum.
İşte bu! Bu aşk diyorum...