Gözlerin. ll. Şiiri - Uğur Karakayacı

Karanlık gecemi kızıla boyar,
Feryadıma kulak tıkar gözlerin.
Ne karara uyar, ne suça doyar.
Celladına kurşun sıkar gözlerin.

Tutuşunca nefsim ile savaşa,
Kibirim İblis'in elinde maşa.
Dua olur kalpten süzülen yaşa,
Günahı tövbeyle yıkar gözlerin.

Gözlerin şöhretle beslenen dev'di
Saki'nin sunduğu gizemli mey'di.
Manayı okşayıp, maddeyi sevdi
Her anı menfaat, çıkar gözlerin.

İhanet sığmadı kalıplarıma,
Türküler ağladı, kayıplarıma.
İpliğe dizdiğim ayıplarıma,
İğne deliğinden bakar gözlerin.

Dolandı boynuma sır sarmaşığım.
Gözlerinle muhabbete aşığım.
Sönünce gözümde umut ışığım
Karanlığa kandil yakar gözlerin.

Bazen boş bakışlar seyrimi yorar
Şikayet üretir, bahane arar.
Sevgimi örseler, kalbimi kırar.
Kaza mübtelası sakar gözlerin.

Buluşsaydık temmuzun ortasında
Kahvaltı yapsaydık yer sofrasında
Dumanı üstünde simit tadında
Bir yeşil, bir mavi kokar gözlerin.

Gençliğinde sürme çeker süslenir
Yaş kemale erer gönül uslanır
Uzağı göremez yakın puslanır
Aynada kendinden bıkar gözlerin.

Uğur KARAKAYACI