Gözlerin ki Şiiri - Ergün Karahan

Bugün diş geçerse köpekleri kuduz eder öfkem
Kağıdı ağlatıyor kalemime kusturduğum kinler
İntikam salyaları zehrini vicdanıma yapıştırıyor
Bileylediğim hırsım öfkemi kudurtuyor
Aklımda en galiz beddualar dolaşıyor
Ağzımdan ha çıktı ha çıkacak
Sonra gözlerin kilit vuruyor ağzıma
Gözlerin ki
İmanımı arttırıp ALLAH'a yaklaştıran
Cennetin numunesi
Her mevsimde bahardı
Gözlerin ki
Zümrüdü ankayı kıskançlıktan
Alev alev yakan
Kaf dağını aşıklara yol edendi
Gözlerin ki
Para pul içinde yüzen beni
Bir lokma ekmeğe muhtaç edip
Yalın ayak üstü yırtık çölde mecnunla yarıştırandı
Gözlerin ki
Süt bal akan nehirlerden
Kana kana içip içip
Cennetteki huzuru yudumlatandı
Gözlerin ki
Korku nedir bilmeyen beni
Karşında çaresiz bir zavallıya dönüştüren
Acziyetimi iliklerime kadar hissettirendi
Gözlerin ki
Kovanımı kendi elimle yağmalayıp
Varımı yoğumu avuçlarına verdiğim
Anamın dualarından vazgeçişimdi
Gözlerin ki
Sakinleştirip huzur veren aklıma geldikçe
Rahatlatıp kanatsız uçuran gökyüzünde
Öfkemi bitirip cinnetimi dindirendi
Gözlerin ki
Affederim hatırına seni
Affetmekle de kalmaz af dilenirim akıttığım yaşlar için
Affetmem diyeni affa muhtaç edip vicdanı diriltendi
Gözlerin ki
Kusurları örter bir bir
Seni görenler kadı kızı sansa da
Yine de salaklığını gizleyemez