Gözlerin Karanlığa Asılmış Hatice

Gözlerin karanlığa asılmış Hatice
Gökle yerin birleştiği yerde sen
Güneşin karanlığa vurmasını bekledin
yalınayak bu karda kışta
kundurasız
üşümedin mi Hatice
Bak kar yağdı
kar yağdı beynin üstüne
beyin yalın çıplak
Bak kar yağdı saçlarına
kar yağdı şakaklarına
Soğuk bir duş almışsın belli yazın ortasında
karanfil gözlerin yerde
yanakların inadına sarı
gözlerin inadına nevruz
kır çiçekleri mi topladın Hatice
Ağlamışsın Hatice
sen kundurasız
akşamın asıldığı yerde
bütün gözler sende
dut gözlerin bende
İnsanların kovalamaç oynadığı caddede
gözlerin asılmış karanlığa
kar yağmış yüreğinin doruğuna
doruk hırçın
Irasız olmak büküyor belini belli
Vursam diyorssun gökyüzünü
yumurukların en güzelinden
en güçlüsünden
en canlı yerinden
vursam kötülüğü
Kaçışan insanların bir derdi olmalı
kar yağarken bulvara
karanlık bir köşede
iki gölge biir olmalı
öyle değil mi Hatice
Aaah benim kara yazgılı insanların Haticem
Neden asılmış gözlerin karanlığa biliyor musun
Biliyor musun suskun saat gibi viskinin tadını
Bilemezsin
Durmuş saat gibisin çünkü, bozuk saat gibi hırçın
Akşam yüreğinin en canlı yerinde bir sızı
Suskunluğunda buldu bizi
Yalnız değilsin fakir kızı
Bak gökyüzünde mum yaktım senin için
Bir idik iki olduk
İki idik üç dört beş
Derken altmış beş
Kurduk bir kooperatif
Çalıştı rotatif
Okula gitmeli dedin
Bu senin hakkın
Aç sahife sahife kitapları
Oku ilk harfi Atatürk'ü
Uzunca dudaklarından otobüs durağına uzanan sevgin olmalı
Karanfil yanakların
ellerin ayakların
ak göğsünde bir çizgi
Yalnız değilsin Hatice
Artık üşümemelisin titrememelisin
Durdu utancından zaman bak
Durdu yazın en güzel yerinde
Bir yudum viskinin tadında toz pembe evren
Islandı yağmurda ten
kırmızı yatak döşek
bulutlar kartal gibi
şimdi ne edek
Yürekleri vurdu kurşun
Karaciğer delik deşik
akciğer beşik
Gökyüzüne asılmış gözlerin Hatice
Gök ağladı ben ağladım
Yer ağladı ben ağladım
Kan gitti beynime geldi
Beynimden Aysel'den Hatice'den
Bir haber aldım evrenden
gökteki yıldız
doğadaki alaz
viski bardağında buz
Senin gözlerin dönüyor Hatice
benim mavilerim
Kızılay'dan Çankaya'ya
Çankaya'dan Kızılay'a
Dönüyor gözlerin
Dönüyor başın ve bir şarkı söyler dilin
Dünya bana dar
Bir sevdam var
Derin bir sevda
Kıpır kıpır yüreğimde
Aradım çocukluğumu meydanda
Buldum mu bulamadım mı bilmem ama
Kimse izlemesin bizi
Ayırmasın ikimizi
Bu nasıl sevda
Yaktı kavurdu bizi
Kül yığını aralandı
Kara bulandı bir sigara
Kara bulandı viski,
ekmek, şeker, kahve
.................................
Ardında gözlerin kara
Durma da ara
Yeryüzü gökyüzü dudak dudağa
Gök yarılmış yere inmiş
Vurmuş karanlığı güneş
Azgın kurtlar aralamış kapıyı
Üzülme Hatice
Nasıl olsa soğuk bir duş aldın
Mikrop senin yüreğinde yuvalanmış
Acımasız iklimler yıkamaz seni
Kundurasız oldukça
Sen böyle yaşadıkça
Ölüm senden kaçmış sen ölümdem
Bütün gözler sende
Karanlığı yen de
O zaman gel yanıma
Dün görünce seni soramadım
Anan yok mu baban yok mu
Bu saatte sen yalnız
Azgın kurtlar görmesin yalnız
Oyun çağın çoktan geçmiş
büyümüşsün
bulvarlar mı büyüttü seni
değirmen taşlarında kafan
un yerinde bir avuç kan
bir incecik sızı
üzülme fakir kızı
Bulvarlar mı büyüttü seni
viskinin tadında
rakının akında
kurtlar inmiş dağdan bayırdan
görmesin ikimizi
gir içeri hemen
kıskanırım gözlerinden
Gel bacım
Yalnız değilsin artık
Bir idik iki olduk
İki idik üç dört beş
Derken altmış beş
Kurduk bir kooperatif
Çalıştı rotatif
gözlerin ışık
gözlerin yağmur
Van Gouh'dan selam getirmiş olmalı
ya saçların şakakların
karanfil yanakların
Bak kar yağdırdım ince ince
Gökyüzü üstümüze inince
Umurumda mı dünya
Bulutlar arasından arayalım dünü
dirimin özgürlüğünü
Yağmurda duralım seninle
Bırakın deli desinler bize aldırma
Berekettir yağan üstümüze
Üzülme artık sevin
Senin de var bir evin
Oyun çağın çoktan geçmiş
Yenice farkettim bunu
karanlık bir köşede
iki gölge bir olamlı
Öyle değil mi Hatice
Bir idik iki olduk
İki idik üç dört beş
Derken altmış beş
Kıurduk bir kooperatif
Çalıştı kooperatif heey heeey
kara