Gözlerin İstanbul gecesi
Ruhumu aydınlatan.
Toprağa susamış rahmet bulutu,
Sükûtun gizinde bir sır gözlerin.
Geceyi okşayan yağmur serinliği
Bir buse, titreyen şehrin ışıklarına…
Gözlerin İstanbul gecesi,
İçinden trenler geçen…
Umuda iz süren gurbet trenleri…
Gözlerin İstanbul gecesi,
Gönlümün penceresi
Duraksız limanlara aralanan…
Gözlerin hem umut, hem hüzün gözlerin,
Biraz ayrılık tadında, biraz hüzün gözlerin
Kaybolup gözlerinde arıyorken kendimi,
Kendimi sende bulup unuttum benliğimi.
Gözlerin ben, gözlerin sen!
Ben İstanbul oluyorum.
İstanbul Sen!
Sen….
06/06/ 2012
Mümin DÜZGÜN
Kayıt Tarihi : 14.6.2012 11:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gözlerin ben, gözlerin sen!
Ben İstanbul oluyorum.
İstanbul Sen!
Sen….muhteşem
TÜM YORUMLAR (2)