Gözlerin İki Pembe Gül Şiiri - Turgay Çimen

GÖZLERİN İKİ PEMBE GÜL

Senin rüzgara bakan gözlerin
İki pembe gül
Dağ doruklarına eğilimli
Sessizliğin yankılandığı odamda
Usulca söylenen bir türküde
O ilk öpüşü çoğaltıyorlar

Tütün ve özlem
Güz sararmışlığı asmalarda
Yenik bir tarihe ait
Kendine yetmeyen sözcükler
İklimsiz zamanların parçalanmışlığı
Ve geceye açılan pencerem
Ertelenmiş yaşamları anımsatan
Solgun ay ışığı dışarıda
Şiirin ve aşkın
Ökeli çocuğu
Mayakovski’nin kan sızan şakağı
Yalnız senin gözlerin var
İki pembe gül
Deniz ve kömür kokan bu şehirde
Bana benden daha yakın

Sen güzel sevgili
Sesini mor dağlarda arayan çocuk
Hayatın fırtınalı sularında
Kırık bir yelkenken yüreğim
Gözlerin iki pembe gül
Kopup eski bir resimden
Kuşatırlar benliğimi
Sessizliğin yankılandığı odamda
Yıllanmış bir şarkıda
Yepyeni bir sabahta
Yeni umutlara uyanır hayat
TURGAY ÇİMEN