Gözlerin Içimde Şiiri - İsmail Türkmen

Gecenin mahmurluğu çökünce göz kapaklarıma
Tatlı özlem duygusu doludizgin yürüdü yanı başıma
Çevirdim bakışlarımı ayak seslerinden yana
Gece hoş geldin diye fısıldıyordu huri kızına
Karanlık özlemi yazdı kırmızı kara karışımda
Yıldız kırpıntılarından mahalle çeşmesi başında

Doğruldum utangaç duygularla uzandığım yerden
Bir haber getirmiştir diye gece meltemi senden
Saldım gözlerimi, yol uzaklıklarına yorgun özlemden
Güllere sarıldı gözlerin gökyüzünde düşlerden
Fışkırıp bahar çiçekleri gibi, neşeli ve güzellikten
Hasret acılarını alıp savurdu gözlerin içimden

Gecenin mahmurluğu çökünce göz kapaklarıma
Bir şiir yazmak istedi düşlerim en ağırından
Hasretinle yanmasını yüreğimin saklamadan
O gece nasıl düşündüğümü seni saklıdan
Uzanıp gizlice bir demet tel alışımı saçlarından
Öpüp kokladığımı sana ve kimselere çaktırmadan
Hiç birini gecenin sessizliğini rüyanın sanallığına
Sığdırmadan, söyledim seni sevdiğimi saklamadan
Gece koşar adım uzaklaştı, şafak görününce ufuktan

Gidişinde içimden bir parça kopardı en acılısından
Gidişinde kalsa yaşlanmazdı gözlerim arkasından
Ayırdı beni mutlu eden senli hülyalardan
Baka kaldım el ele giderken siz arkanızdan
O gündür nefret eder oldum geceyi kovan şafaktan
Gözlerin yadigâr kaldı içimde geceki mahmurluktan
İ.TÜRKMEN