Gözlerin hangi şehre ait, bilmiyorum.
Belki de hiç ayak basılmamış bir yere,
Kimsenin görmediği bir gün batımına.
Birden bire çıkageldin,
Rüzgarın fısıldadığı o eski sokağa.
Ellerin, bir denizkızı kadar narin,
Suda eriyen bir kar tanesi gibi.
Dokundukça kayboluyor parmak uçlarım,
Gözlerinle bütünleşiyor ruhum,
Bir kentin sokaklarında dolanır gibi.
Her sabah bir yağmur yağar,
Islanır kalbim, sular altında kalır.
Sen, o ıslak sokaklarda yürürsün,
Gülüşlerin yankılanır duvarlarda,
Sesin, bir melodinin en tatlı notası.
Bir akşamüstü, sokak lambaları yanarken,
Gözlerinde bulurum yıldızları.
Ellerin, bir bulut kadar yumuşak,
Bir kentin çatılarına dokunur gibi.
Kalbimde açan çiçekler, seninle canlanır.
Gözlerin hangi şehre ait, hala bilmiyorum.
Belki de hiç haritada yer almayan bir yere,
Rüzgarın bile uğramadığı bir köşeye.
Ama seninle, her yer bir cennet,
Her an bir ömür gibi, gözlerinde kayboldum.
Kayıt Tarihi : 4.8.2024 15:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)