Gözlerin Gibi Şiiri - Mahlassız Şair

Biliyor musun,
insan birini özlerken susmayı öğreniyor.
Gözlerinde sakladığın denize bakıp,
dalgalanmasın diye kalbini susturmayı...
Bilir misin,
sen gidince rüzgar bile yön değiştiriyor.

Her sabah yeniden başlıyor yoksunluk,
adının yankısı doluyor odalara.
Bir kahve kokusunda,
bir sokak lambasının solgun ışığında
yüzünü bulmaya çalışıyorum.

Ve sen...
Bir adım uzakta gibisin her seferinde,
ama o adım, bin yıl kadar uzak.
Bir fotoğrafın gölgesinde uyuyorum,
elimi uzatsam dokunacağım,
ama ellerim hep boş dönüyor.

Aşk, gökyüzüyle toprak arasında kalmak gibi,
her yağmurda biraz daha eksilmek.
Bir çiçek gibi büyüdü içimde adın,
ama kökleri acıtır,
çünkü her yaprak seninle dolu.

Ne zaman gitsem senden,
geri dönüyorum.
Ne zaman unutsam seni,
yeni bir şiir buluyor yolumu.

Belki de aşk budur,
hiç tamamlanmayan bir cümle gibi,
her kelimesi senden ibaret.