Ve gözlerinin:
Gözlerinin güzelliği ki bir başına
Bıraktığı bu dünyanın
Tek ışıltılı, tek hakim ve tek hür
Parlaklığıydı.
Gözlerin,
Şu kainatın çehresinde dolaşan
Yolu hiç bitmeden artan artan ve artan
Nice soğukların dahi söndüremediği
Alevini saçan bir çift süzülen ateşti.
Gözlerin, gökyüzü kadar derin.
Gözlerin, bir parça su —
çölde yürüyen bir insana.
Bir parça yağmur, güz ormanlarına.
Gözlerin, kömür gibi kara.
Gözlerin, anlık bir ses gibidir,
Hiç duymamış olana.
Kayıt Tarihi : 12.4.2022 06:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kamal Ataman](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/04/12/gozlerin-e-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!