açlığım,umudun zuhurudur
gözlerin düşünce geceye
sensiz kanarken bu yürek
kaç bedende yeşerir
kaç ütopyada militanlaşır
kaç mevsim daha ömür tüketir
ve kaç bulutta yağmur olup,
düşer saçlarına
o an faili meçhul bir hüzün kaplar
başımı kaldırıp bakamadığım
baş ucumda ki hayalini
gözlerin düşünce geceye
hasretin her tonunda
sessiz çığlıklar deryası
göğsüm,
yitik bir kentin çıkmaz sokağı,
çağlar ötesinin savaş arenası
tüm mevsimlerin kirine bulansa da
vuslat yeşerecek,biliyorum
işte o zaman
utancına yenik bir ben varım
bir paslı sandalye
iki arşın da yağlı ilmek
utangaçlığımın intiharına sığınıyorum
gözlerin düşünce geceye...
16 Temmuz 2017
Ahmet BaygümüşKayıt Tarihi : 16.7.2017 09:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!