Gözlerin (destan) Şiiri - Adem Efiloğlu

Namlumun içinde bekleyen kurşun

Basınca tetiğe kandır gözlerin

Gölgesi altında yaşarken arş’ın

Nefesin bittiği sondur gözlerin

Helalim olmadan baktığım günah

Usulca ateşi yaktığım günah

Gönüllü içine aktığım günah

İnatla kusurum sindir gözlerin

Delişmen bakıp da ruhuma sızar

Siyah mürekkeple adımı yazar

Visale ermeden girdiğim mezar

Meçhul karanlığa kündür gözlerin

Aldığım nefesim geçilmez huyum

Rengine bakarken bir damla suyum

Sığınıp sindiğim erilmez koy’um

Kadransız pusulam yöndür gözlerin

Var mıdır arasam cihanda dengi

Nifaksız sözlerin eşsiz ahengi

Sabrın tevekkülün bitmeyen cengi

Garibin umduğu nandır gözlerin

Mavi denizlerin yosunlu taşı

Kirpiklerin tuzla karılmış dışı

Dalgaların kumsal ile oynaşı

Sahilin dilinde nendir gözlerin

Yokluğunda fani dünya dönmüyor

Yüreğimde nurun ışır sönmüyor

Tutsağınım sana aşkım dinmiyor

Sema’ya astığım tondur gözlerin

Usulca söndüğüm dindiğim kıyı

İçinde yittiğim bir dipsiz kuyu

Apışıp kalırım bu nasıl büyü

Hayat iklimime candır gözlerin

Zihnimin içine mühürlenmiş iz

Hududu çizilmez yemyeşil deniz

Aklın odasında sakladığım giz

Ölüme diktiğim kındır gözlerin

İçine bakınca yanarmış gibi

Elemlere dalmış kanarmış gibi

Eskiyen günleri anarmış gibi

Tarihin içinde andır gözlerin

İçinde yittiğim en büyük çöldür

Azıcık ağlasam gözlerin göldür

Çiçek bahçesinde nadide güldür

Yarına baktığım gündür gözlerin

Dünyayı sevmeme emsalsiz neden

Var mıydı böylesi onu bilmeden

Çatınca kaşını perişan eden

Kaçıp saklandığım tündür gözlerin

Âdem der ki daim ziyaretgâhım

Yokluğu aklımda figanım ah’ım

Pervane olup da aşkla segâhım

Sırları bilinmez tindir gözlerin

adem efiloğlu

Tün : Gece

Sin : Suç

Visal : Dünyevi babda sevgiliye kavuşma

Kün : Gün /Güneş

Nen: Ninni