Gözlerin Denizi İçecek Gibiydi...

Gözlerin denizi içecek gibiydi o gün seni gördüğümde,
Korkumdan sana ne kadar güzel olduklarını söyleyemedim,
Ve sana karşı hissettiklerimi,
Sonra çok aşındırdım yollarını ama,
Ne gözlerini görebildim,
Ne de gözlerinin içtiği Akdeniz’i...

Sonra döndüğümde bıraktığım bu şehre,
İşte o dedim,
İşte buymuş beni hasretliğe sokan,
O gözler, karşısında ağladığım deniz değil,
O gözler benim denizimi içinde barındıran,
O gözler benim değil...

Sevdiğimi söyleyemeyecek kadar korkuyordum,
Korkuyordum, çünkü başımdan çok geçmişti böylesine belâlar,
Ve dağ gibi bir adamı yıkmıştı elleri yakan hatıralar,
Sen denize bakarken, ben gözlerinin ferine bakıyordum,
Ve sorduğunda, neden baktığımı söylemiyordum,
Bir delikanlıya yakışmasa da böylesine kaçışlar...

Gözlerin denizi içecek gibiydi o gün seni gördüğümde,
Elimden gelmedi, gel beraber içelim diyemedim,
Ve sana fark ettirmemek için hep konuyu değiştirdim,
Şimdi yaptığım her telefon kaçamağında,
Ne sesini duymaya cesaret edebildim,
Ne de söndürebildim içimdeki bu ateşi...

08.Ağustos.2002
Saat: 00: 13
İstanbul