Gözlerin Çağla Yeşili Şiiri - Aliş Gülden

gün batımı keskin bir iğde kokusu yayılırdı dağlardan
gidenlerin ardından yakılırdı ağıtlar
gidenleri getirmezdi elbet feryatlar
isyankar gönlümün ızdırabıydı yaşanmamış yarım kalan öyküler

kurak topraklarda gölgeli bir ağaç gibiydin
yaşamın çiçek açışı gönlümün yaşama sevinciydin
çağla yeşili gözlerinde kayboldu yıllarım
penbe yanaklım allı yeşilli fistanlım

gözlerine bakınca bir melek yere inmiş sanırdı gönlüm
diclenin berrak sularında yakamozlar kıran ışıkların arasında
ay gibi parlayan hafifçe kızaran yüzündeki masumiyete ürkekçe bakarken
aşkının elinden ölüme gülümseyerek bakan mahzun aşıklar gibiyim

bilirim seni aramak her zaman bulmak değildir
bulduğunda yaralı yüreğe mezopotomya ovalarında hayat veren nil gibisin
kanadı kırık kelebekler güneşe dokunamayakcaktır belki kavuşmak için çırpınacaktır
istenen gönülde o ise irade elimde değil sendedir
Allahın emri herkesedir işte bu yüzden gözlerim senden başkasını görmedi
ellerim senden başkasına uzanmadı ayaklarım hiçbir kötülüğe gitmedi yar

çınarcık /2013 Temmuz