Gözlerin Benimle Büyür Şiiri - Özkan Yalçın

Gözlerin benimle büyür
Dört dost omuza yükler taşır giderim
Acıların dindiği suskun selviliklere

Patlayacak sanmışım bit Temmuz öğlesinde
Kasımlarda çok çalmış bir zilden arta-kalan
Bir soylu çizgide hüzündü gülmek
Önümde Meriç deli arkamda Fırat kanlı
Ve sevmek
Bir menzil berisinde ölmek gibiydi

Gözlerin benimle büyür
Selâmın alıcısı olmayan bir beldede
Ben bu derdi gün olur yine kendim gömerim

Son gülüşü güllerle bölüştüğüm gündeydik
Önümde serçe gözler gölgesinde sen
Yedinci sayfada soldu sardunya
Yedinci sayfada dondu kanatlar
-Bil ki bütün sayfalarda sen vardın-
Sır oldun

Gözlerin benimle büyür
Dönüşü olmayan yolculuklara, iki tek
Azık diye çıkınlar atar giderim

Uludağ parça bölükmüş
Eteğinde ilk çığ mısın
Gülistan içinde en hoyrat çiçek
Ben ölüysem sen sağ mısın