Gözlerin Benim Cennetim Şiiri - Ahmet Te ...

hep gelirdin
bazen güneşi getirirdin bazen rüyalarını
ama en çok mahmurluğunu severdim
bana kendin gibi davrandığın en saf halin bilirdim o mahmurluğunu senin
dünya senin hikayenle kendini belli etti bana
hep söylemişimdir hani
gözlerin benim cennetim

sonra bu gelmelerin azaldı
sonra gelmelerin rotarlı
bazen trafik çok sıkışıktı
bazen saati kurmayı unutmuşum
bir gün rüzgar yönünü değiştirdi galiba
sen gelmeyesiye yemin etmişsin galiba
ama yinede gözlerin benim cennetim

dünyanın yalan yanı mahmurluğuna karışmır gördüm
cennetimde başka ellerin yorgun sefası
cennetimde bir tufan bir öfke
sanki bir suçum varmış gibi ellerinde kelepçe
sanki doğumumda milat varmış gibi bir cahil ayaklanması yüreğinde
durdun karşıma tövbe edercesine
dokunamadım konuşamadım yenemedim korkularımı
sanki cennetim bas bağrına der gibiydi sırtındaki dağı
o dağ ki nice kahkaha nice gözyaşı
o dağ ki tanıştığımıza memnun oldum
o dağ ki doyamadım sana bin ömrüm olsa al hepsi feda
o dağ ki yok olup giden bir sevda
kal diyemedim deli etti bu susuş bu lal
dolu dizgin nalların çakıldı anlıma
nasıl duruyorsun ne bileyim
elektrikleri kestim durmadın
kapıları kapattım durmadın
kementler attım ardından yine durmadın
o kurmayı unuttuğun saatlerden
o sıkışık olan trafklerden bilediğim kahrımı aldım elime
fırlattım ardından hiç düşünmeden
kaldırdığın tozlarla çakıldı kirişe şaşkınlığım
bir gül ağlar gibiydi siyahi kapılar ardına kadar kan kırmızı
kapılar kararan dünyanın ağlayan yanı
kirişte dokunmaktan usanmadığım yüreğin kaldı bilirim
kirişte yapamam zorunda olduğun heveslerin kaldı bilirim
ama kirişte en çok sen kaldın bilirim
her ne kadar gitsende uzaklara gözümün görmediği
her ne kadar yargılasanda bilmediğim bir suçtan dolayı beni
bir kilitte ben vururum gençliğime
bilesinki gözlerin benim cennetim