Gözlerin Ayışığımdır Şiiri - Nuri Can

Anna Frank’a
Ren’in kirli sularına bıraktım kaygılarımı
alıp götürdü dalga dalga tarihin karanlık dehlizlerine
tut elimden Anna Frank düşersen yalnız kalırım
taşıyamaz yüreğimin acısını bu köhne kaldırımlar

gözlerimde diken diken korku gölgesi
solgun bir gül titremesi yüreğimde
feryadım Amsterdam sokaklarında sarı bir yaprak
savrulur binlerce kilise çanında hüzünsü

hangi kışlarda kaldı mutluluğum baharımı anımsamıyorum
hep acısını çektik ihanetlerin aldattı bütün mevsimler
kesik kulağıyım Van Gogh’un yaralı yarım tablosu
intiharımı ne yer bilir, ne gök, ne de insanlar

aşklarki en güzel ölüm ve ayrılıklarla anlatılabilir
yarım kalmış tablolar bitirilmemiş hatıralarla
düşersem elini ver, üşürsem yüreğini
ki, ömrünce ölü bir kadının dudaklarını öperek yaşadım
korkunç acısını çektim insanın insana ettiğinin

eğme başını
kanar içimdeki yara
gözlerin ayışşığımdır güzelim Anna Frank
yıldızları kirlenmiş bir gecenin sayfalarında umutla ışıyan

lığların örttüğü küs bir bahçedir yüreğin
binlerce çiçeğin içinde boğulduğu

eğme başını
son umudu öpmeden gülücüğün
ölüm getirmeden gençömrüne ihanetler

eğme başını
sen ayışığıyla yıkanmış gökyüzünde
gecegözlü güvercinimsin güzelim Anna Frank
içinin kızıllığınca gül ve yangın
gelecek baharlara erteleyip tüm sevinçlerini
bir demet kızıl kor karanfille örttün yüreğinin üstünü

tüm hatıralarını ateşe veriyorum, tüm acılarını
bağışla bu masum kırğınlığımı dünyaya, bağışla