Gözlerin Alışkanlığım Oldu

Gözlerine çok alıştım
Gözlerindeki duru maviliğe
Avuçlarının ortasında terlemeye müsaidim
Ve titrek avucumdaki ılık hengameye.
Bir güneş doğmasıyla uyandı sabahım
Ve eridi ruhum kül tablalarında
Gözlerinle taçlanır
Krallanır gidişimin öyküsü.
Son bakışındaki ıslak ayrılıkla belki de.

Bakışların kendini arar boşlukta
Ürperir tenim tenine değdiği vakit
Gökyüzü hayal edilir
Yeryüzü yalnızlaşır
Ve özgürleşir pencere
Kapı, birilerini yolcu eder
Kavuşmalara şahitlik eder istasyonlar
Boş bir kağıt, boş bir mazi mi demek?
Yerde izmarit hüzünler
Babayiğit hüzünler
Başkaldırır gözlerindeki bakış
Meryemleşir güpegüçlü sevdam
Sevdiğim güzel Çin’e gider.