Gözlerin Şiiri - Recep Dinler

Çivisi çıkmıştı da dünyanın
Çocuktum alıverdim avcuma
Yıllarca çektim kahrını hanın
Ne ilgi vardı ne bir acıma

Sürerdim ömrü dediğim dedik
Hırçındı gönül idrak bilmezdi
Gururluydu gözlerim başım dik
Bilmem ki yüzüm niye gülmezdi

Geçerken günler soru olmadan
Eylül ayında şaşırdı gönlüm
Şimşekler çaktı ışıdı meydan
Gökten inerken büyülü güğüm

Sırla doluymuş sunulan şarap
Tek yudumla sarhoş etti beni
Nefrete doydum sevgiydi serap
Hırsa vurdum izinsiz geleni

Hani yangınlar nerede yürek
Hüzün yağar korkak zaman şimdi
Vuslat narına isyan mı gerek
Gitti sormadan görmedim kimdi

Gurbete gömdüm hasret elini
Kalp mayalandı gözlere çaldım
Keşke ye döküp kahır dilini
Küstüm dünyaya dertlere kaldım

Ufuklarda mı dizili çare
Bakışlar sabit keskin ve derin
Pişman olsam da geçti bir kere
Yaz yağmuru gibiydi gözlerin