Gözlerin Şiiri - Mehmetcemre Çetin

Bir gülüşün vardı,resimlerde unuttuğun
Rüzgarın saçlarımı taladığı akşam üzerileri
O adını bilmediğim satıcıların bağrıştığı pazar önünden geçerken
Bilinir bir namlunun ucunda önder sokaktaki ilk adımlarım
Ürkekliğimi yanan köşe lambaları,ayağıma dolaşan çocuklar
Islık çalardı çocuklar,sanki martılar gelirdi
Uzunca bir denize yaslanır uzunca susardık,parmak uçlarımda gözlerin

Bir gülüşün vardı,resimlerde sakladığım
Yorgunluk yapraklarını döktüğümüz o bulvar yolunu geçip
06'da garson çocuğun masamıza getirdiği çay
Gül kokulu saçlarının buğusu,alazlanmış yüzüm
Omuzlarının bir yanına değen ceviz kaplama tutkular,yüreğin
Cam kırıklarını andırırdı dökülüşleri gözlerinin avuçlarıma
Ellerimi ceplerde saklardım,avuçlarımda gözlerin

Şimdi ellerimde üşütüyorum sıla mektuplarını
Şakaklarımın bir yanını unutuyorum bazen,uzunyol otobüslerinde
Arkadaş sohbetlerinde zifiri karanlık susuyorum
Birazda sen öğrettin bana,sabahı zor geceler karşılamayı
Bir jilet uzanıyor bileklerime,avuçlarımda gözlerin
Daha iyi anlıyorum; gurbetlerde büyüyen yalnızlığım
İğreti bir tavandan üstüme dökülüp duran gençliğim biraz da
Bir gülüşüne nasıl harcanmış,nasıl bir tutulmuş
Umursamıyorum ama,vedasız bir gidişim olacaksa da
Beni kimselerin bilmediği yerlere gidiyorum

Gözlerin...