Gözlerin Şiiri - Bilal Mardin

Bir boşluğun dipsiz uçurumunda
bir ayazın bıçak sırtı soğuğunda
kopan fırtınanın tiz ıslığında
ağlayan sislenen kara gözlerin...

Kırık bir sevdanın ayrılığına
uzun bir gecenin karanlığına
annesiz bir çocuk hıçkırığına
beleren yumulan kara gözlerin...

Bir yiğit yoldaşın yürüyüşüne
bir özgür tutsağın uzak düşüne
yarin güneşlenen gün gülüşüne
öyle dalıp giden kara gözlerin...

Bir cansız bedenin uzanışını
bir çakıl taşının yıkanışını
halkımın dirilip uyanışını
umutla bekleyen kara gözlerin...