Gözlerin Şiiri - İsmail Çelebi Kayaş

Çay bardağında bırakılan
Dudak payı kadar bile
Uzak kalamam gözlerine
Aşkını bir çivi gibi çakmışım beynime
Ve bütün kerpetenleri toplayıp atmışım denize
Artık bana unut deme
Unutmak istesemde söz geçmez yüreğime
Hüzün dolmuş delikanlı gençliğime
Ben ruhumu versemde sevdiğime
O geri dönmez beni bıraktığı yere
Sevdam olsada gözlerimden akan bir dere
Kalbime yapışan kene kanımı emmekte
Farkında değil aslında
Kanımı emdikçe aşkını kalbime gömmekte
Unutmuşum sevinmeyi PisKoPaT bakan gözlerinde
Sen kaptırmışsın kendini başka bir derde
Seni görmek için beklediğim yerde
Görürüm inmiş sokağına siyah bir perde
Deli gönlüm hala seni sevmekte
Sevdikçe bilirim gençliğim gitmekte
Gitgide bedenim dahada çökmekte
Akşam olmuş kuşlar evine dönmekte
Gözlerimin feneri artık sönmekte
Uzaklarda koca bir yürek seni beklemekte
Eğer ki seni unutmak mümkünse
Gururum ayaklar altında ezilmişse
Aşk dediğin sebepsiz ve karşılıksız sevmekse
Gerektiğinde ölüme yürümekse
Unutmak dediğinde uzaklarda söylenmemiş bir beste
Gözlerim bir vefasızı sevmişse
Sıktığın kurşun sırtımı delmişse
PisKoPat GözLerin aklıma düşmüşse
Ölmek bile çare değil vade gelmişse