Gözlerin Şiiri - Hasan Halil Aksay

Yine gözlerin aklıma geldi

Seninle kalıp seninle giderlerdi

Bir bakmakla yağmalardı beni

Ne efsunlu gözlerin vardı ey yar

Çok türkü yaktım söyledim

Çok aşk destanları dinledim

Sevda ne imiş gözlerinde anladım

Karanlık gibi çöktüğü zaman

Hüznüm onlar, sevincim onlardı

Doğan günüm, gecem onlardı

Hayatta güvencem onlardı

Sen onları benden almasaydın

Ay gözlerinde parlarken yakamoz yakamoz

Bu gönül sana varmış tut onu gözlerinde

Sevgim kaçıyor ellerimden viran oluyor çöllerde

Ey gece gözlü yar saklasana beni gözlerinde

Gözlerinde bulmuşum kendimi

Karalı beyezlı,

Bi o kadar da sevdalı

O gözler olmasaydı sevmezdim ki seni

Bir gece kadar güzel olsa bile

Beni mahkum etsende gözlerine

Çıkar giderim ben o kara gözlerden

Eğer ümit vermiyorsan bu gönlüme

Gözlerine bakınca biliyorum mavi semadayım

Gözlerime bakınca sanki bitmeyen okyanustayım

Ben o gözlere nice destanlar yazdım

Bu sevgimi bi sen bide ben anlayadım

Geceleri dilek yıldızı gibi parlıyorlardı

Yaz yağmurları gibi cisil cisil yağıyorlardı

Sanki aşka davet çıkarıyorlardı

Beni o gözlerin yağmaladı

Beni dipsiz kuyuya attılar

Yollarımda ayağımı kaydırdılar

Gülen gözlerimi soldurdular

Yaş döküpte beni yağmalama

O gözlerin, gözlerime değince

Kanım dururdu sanki damarlarımda

Kalbim deli gibi çarpardı yerinden fırlarcasına

Sen değilsin o gözler benim gönlümde