Gözlerin Şiiri - Mustafa Hatipler

Adını bilmediğim bir şehrin
adını bilmediğim sokaklarında
doldurup heybeme hüznü
yürüyorum...
Kelimeler ihtişamıyla büyütüyor
taylarını yalnızlığımın
demir hıçkırıklarla kendime
ağlar örüyorum...

Tutsaklığım sensizliğimle başlıyor
Yıldızlar
ağlayarak terkediyor gökyüzünü
aya kaybolan yıldızları
soruyorum...

Ne söylesen nafile
ne desen faydası yok artık...
Göğüs kafesimden çıkardım
divane kalbimi
saçlarından sürüyorum...

Bütün insanlar yabancı
bütün yüzlerde unutulmuş akşam üstüleri
ne yana dönsem sesin geliyor
ne yana baksam sıcak bir ürpertiyle
gözlerini görüyorum...