Gözlerin Şiiri - Ahmet Kurt

En derin yerinde böler uykumu,
Katlime ferman yazar gözlerin.
Belki de gün gelir siler korkumu,
Hasreti özüme kazır gözlerin.

Huzur olur bazen dolar gönlüme,
Sevinç neşe katar, solan ömrüme,
Bir kılavuz olup, taşan meylime,
Beni deryalara salar gözlerin.

Titrerim, üşürüm, donarım birden,
Habersiz yaşarım, tandan, seherden,
Dönünce çıktığım en son seferden,
Toz duman yollara katar gözlerin.

Hislerim erirken, benliğim büyür,
Tepeden tırnağa akımlar yürür,
Başım halka halka dumanlar bürür,
Yüreğimde mevzi tutar gözlerin.

Kurdoğlu ne umar, silinir baştan,
Düşmüş bir illete, hem de doğuştan,
Kapıp oklarını koca Zeus’tan
Amansız ruhuma atar gözlerin.