Gözlerin Şiiri - Osman Kadir Kutlu

Gözlerin kırmızı rengi aldığında sevmiştim
Ve ilk kez beğenmiştim kendimi
Dudağının ıslaklığında.
Gözlerin yan baktığında anlamıştım
Ve ilk kez öğrenmiştim yanlış yaptığımı
Kaşının çatıklığında.

Ellerini kullanmadın hiç
Hamurumu gözlerinle,
Sözlerinle yoğurdun.
Ondandı;
Mustafa Amca'nın kayısılarına
Hayriye Teyze'nin elmalarına
Safiye Teyze'nin vişnelerine
El uzatamayışım.
Yine ondandı;
Meşin yuvarlaktan başkasına
Tekme atamayışım.

'Babam' deyişin vardı;
Beni çağırırken.
'Oğlum' deyişin;
Beni severken.
'Kemiklerini kırarım' diyordun;
Kızarken.
'Bugün ne yaptın' diye
Sorarken,
Beni her zaman dinleyip,
Anlarken.
Kolların beni sararken
Sevdim hayatı.
Yanaklarından terler
Akarken;
Sen öğrettin bana;
Tazeyi,bayatı.

Senden bir şehir uzaklıkta
Yaşamaya çalışıyorum şimdi
Rehber edip sözlerini.
Çeyrek asır silindi de ömrümden
Hala adam olmaya çalışıyorum
Düşündükçe bana bakan gözlerini.

2000