Gözlerin Şiiri - Mustafa Üstündağ

Yaşamak isterim, masumluğun timsali olan gözlerinde.
Kainata bedel o kirpiklerin içinde yaşamak,
Uçsuz bucaksız bir gülzarın ortasında kaybolmaya benzer.
Her bir damlası yeryüzününün cenneti olan gözlerin.

Yaşamak isterim, ilhamı iliklerime kadar veren gözlerinde.
Baktığımda, gülümseyen bir çocuk silüeti,
Anlamsızlık çölünun ortasında.
Korku dolu yaşantıma esen bir bahar rüzgarı sanki.
Güzelliğin tanımını hiçe sayan gözlerin.

Yaşamak isterim, fani hayatın karmaşasında bana liman olan gözlerinde.
Sığınırım her fırtına öncesi kapılmadan amansız girdaba.
Çekip tutar elimden , izin vermez kapılıp gitmeme denizin öfkesine.
Çaresiz olduğum her vakit , bedenimi sımsıkı saran gözlerin.

Korkarım, her bir bakışı ölüm kokan gözlerinden.
Nefretin resmi sanki önünde durulmaz bir acı,
Hislerini yakıp atmış kalbimin en derinine.
Bir zamanlar huzru bulduğum gözlerin.

Korkarım, geleceğimizin hayallerini hiçe sayan gözlerinden.
Son bulacak bir aşk olduğunu anlıyorum her bakışında.
Bakmaktan korkmak, donup kalmak karşısında.
Her bakışında zihnimi intihara sürükleyen gözlerin.

Korkarım, bir babanın cığlığını andıran gözlerinden.
Geçmişe dönüp baktığımda hıçkırarak ağlatan.
Ayrılık limanında beklerken sabahlamak gibi,
Soğuk bir kışın ortasında kor alevi bağrıma basan gözlerin.