Gözlerin... Şiiri - Enes Ateş

Sebebim yok iken diyemem amma
Ruhumu elimden aldı gözlerin.
Visale erişmek artık muamma
Yine de kapımı çaldı gözlerin.

Onlar yüreğimde yeşeriyorken,
Vakit ne geç idi, ne de çok erken.
Sevda denizinde boğuluyorken,
Hasrete yürüyen saldı gözlerin.

Doldurdum, tükettim ben miyadımı,
Mutsuzdum, onlarda buldum tadımı,
Aşkın defterine yazdım adımı
Uslübum sen idin, dildi gözlerin.

Ezelden ebede herşey hezeyan
Duygular sahipsiz, duygular üryan.
Yanlıştan doğruya şevkle uzayan,
Koca bir dağ idi, yoldu gözlerin.

-
Kaderde akıbet çok fena iken,
Müjdelenmiş olmak istisna iken
Dünya, gaiblerden bir dünya iken
Kurtarıcım oldu geldi gözlerin.

Ellerin elime kelepçe taktı
İçimde tufanlar,sebep; firaktı.
Sonbahar hicranı içimi yaktı
Yangınımdan kalan küldü gözlerin.

Göğsümden yayıldı solgun bir veda
Sukût münzeviydi, yoktu ses seda
Volkanım hazırdı, patladı dağ dağ
Yerin kabuğunu deldi gözlerin.

Bir fırtına koptu can kafesimde
Yüreğim ruhunun ayak sesinde
Bir ışık, dağların en tepesinde:::
Zümrüt gibi yemyeşildi gözlerin...