Gözlerin Şiiri - Oktay Güvener

Gözlerin!
Bir deniz feneri gibi karanlığımı yırtan,
kaybolduğumda yüreğimden tutan gözlerin!

Gözbebeklerinde kaybolduğum,
bir dua gibi içime işleyen,
beni “sen” diye mimleyen
gözlerin!

Beni alsalar,
Çölün ortasına bıraksalar,
güneşin kızarttığı kumlara,
Mecnun misali salsalar
vazgeçmediğimdir gözlerin!

Bütün sancılarıma inat
beni ayakta tutan,
Gazze gibi, Kudüs gibi,
tüm zulümlere direnen,
Sevdamın adıdır
gözlerin!

Bir şehir olur içimde,
ve ben o şehre hep hasret.
Sonra tebessümlerinde beliren
gamzelerin gelir aklıma,
gamzelerini sürme gibi çektiğim yerdir,
gözlerin!

O güzel saçlarının
rengi vurur gözlerine,
denize nakşedilen Yakamoz gibi,
Yusuf'un kaybolduğu sonsuz kuyular gibi,
bir kayboluş,
bir bulunma yeridir,
gözlerin!

Yüreğime düşen hasretin
bir yangın gibi harlıyor içimi,
kendimi sende bulmak arzusuyla.
Ve bu arzuyla kuyuya atılmak gerekse,
ateşe yürümek gerekse,
yanar kül olurum da
offf demediğimdir,
gözlerin!

Aşkın kokusu karışır
bir seher vaktine,
İlahi kokular eşliğinde,
yürürken mis kokulu
cennetlere,
aradığım tek şeydir,
gözlerin!