Gözlerin Şiiri - Ahmet Yanıt

Gâfil yakalar vermez hiç aman,
Aklımı benden çalar gözlerin;
Ne vakit baksam tutulur zaman,
Binbir hülyâya salar gözlerin.

Ruhuma sızar, o denli derûn,
Tebessüm değil, sanki bir efsûn;
Her gülüşünde hep uğrun uğrun,
Gönül diyarıma akar gözlerin.

Kapılır hayat senin seline,
Rûzigâr meftûn zülfün teline;
Beni düşürüp elin diline,
Öyle uzaktan bakar gözlerin.

Ömrüm sürerken karlı kışını,
Apansız gördüm o bakışını;
Çoktan küllenen aşk ateşini,
Kıvılcım olur yakar gözlerin.