Gözlerin Şiiri - Saliha Öcal

Cemalinden cemalime akseden akşam zümrüdü yeşili ,kamaştırıyordu gözlerimi.
İris bir ahenk vermişti nurdan dünyaya,bahara
nişaneydi kokusu ve elvanlığı.
Ne meşrik ne mağrib ne de şimal ve cenub daha önce şahit olmadı mutabık ikiliğe .
Tam merkezi simsiyah bir benle mühürlü, zulmetlere nur saçiyordu emiyordu retina.
Kara parçası beni salık veriyordu en verimli kahverengini.
Yüz ölçümü ağır basan yeşil rabıttı kahverengi
topraklara.
Dairenin en dışı zincir halkalarıyla birbirine geçmiş çit örmüştü yaban ellere.
Ben olmasam dahi ruhsat yoktu yabancıya cirit atsın mülkümüzde.
Pınarında birikmiş olan parıltılar,göz akındaki nehirlerin taşması.
Şırıl şırıl su sesiyle çağlayanlar, şelaleler...serinliğin habercisi.
Göz bebeğinden küçük odalarıma esen oksijen esintisi,okşuyordu tüm benliğimi.
Çemberinde yer alan sevda alevi meşalesi, aydınlatıyordu aşkın karanlıklarını.
Gözlerinin şekli ve şemali teşbihti dalında bademlere ve sevdalısına.
Su,hava,ateş, toprak,ağaç vücuttaki enerji dengesini yansıtıyor ela gözlerin.
Gözlerin;mısralara,resimlere,bestelere,
hikayelere,düşlere,düşüncelere...başrol oluyor ey Yâr.

02.02.2025 Van/Edremit.